ماجرای تعرفه های پزشکی به زبان ساده

این روزها که دوباره بحث افزایش تعرفه‌های خدمات پزشکی مطرح شده است و شورای عالی بیمه برای سال ۱۴۰۳ افزایش ۴۶ درصدی را قبول نموده و منتظر تصویب هیات وزیران می‌باشد، شاید دوباره برای همشهریان عزیز این سوال تداعی شود که ماجرای تعرفه ها چیست؟!

در واقع تعرفه، قیمت مصوب تعیین شده برای دستمزد یا هزینه هرگونه خدمات درمانی است که پزشک یا مراکز درمانی مجاز به دریافت آن می‌باشند.

بعنوان مثال برای ویزیت پزشک، امور درمانی مانند گرفتن نوارقلب و تست ورزش، اعمال جراحی مختلف، بستری در بیمارستان، انتقال با آمبولانس و .. تعرفه ای تعیین می‌شود و از آنجا که معمولا همه مردم تحت پوشش بیمه هستند و بیمه در بخش سرپایی مثل ویزیت ۷۰ درصد و در بخش بستری ۹۰ درصد هزینه را قبول می کند، شورایعالی بیمه که شامل حداقل ۱۵ عضو از جمله وزیر بهداشت و آموزش و پرورش، نمایندگان سازمان‌های بیمه تامین اجتماعی و سلامت ایرانیان و سایر افراد مصوب در قانون می‌باشند، می‌بایست قبل از قبول و ابلاغ تعرفه‌های هر سال توسط دولت، میزان افزایش سالیانه را بررسی و تعیین و بعد به دولت پیشنهاد نماید.

شاید یک سوال برای همگان باشد که آیا تعرفه خدمات پزشکی در بخش خصوصی و دولتی فرق دارد و اگر دارد علت چیست و نقش بیمه‌ها در این تفاوت چیست!؟

بله، تعرفه خدمات در بخش دولتی و خصوصی تفاوت دارد، بالاخره دولت بعنوان حاکمیت طبق قانون اساسی متولی امر سلامت است و باید دسترسی آسان به بهداشت و درمان را برای عموم ایرانیان فراهم آورد؛ لذا نمی‌تواند کل امور را به بخش خصوصی واگذار نماید.

لذا در مراکز دولتی هزینه هایی مانند اجاره ساختمان یا حقوق پرسنل در تعرفه ها لحاظ نمی‌شوند، بعنوان مثال فرق تعرفه ویزیت در مرکز دولتی و مطب شخصی این است که در مطب شخصی، هزینه هایی مانند اجاره مطب، حقوق منشی و نظافتچی و وجوه آب و برق و … در دل هزینه ویزیت نهفته است ولی در بخش دولتی ویزیت صرفا دستمزد پزشک و برخی هزینه‌های متغیر بیمارستان را شامل می شود و طبیعی است که در بخش خصوصی بیشتر باشد.

در مورد هتلینگ یا هزینه های اقامت در بیمارستان هم همینطور است، از آنجا که در مرکز دولتی، هزینه های مالکیت ساختمان و نیروی انسانی توسط دولت تامین می‌شود، هتلینگ از بخش خصوصی کمتر است و این هم بدیهی و معقول است.

در مورد میزان حقوق و دستمزد پرسنل غیرپزشک اعم از پرستار و کارشناسان آزمایشگاه و رادیولوژی و نگهبان و نظافتچی و نگهدار تاسیسات و کارپرداز و تلفنچی و … اگر در بخش دولتی دستمزد بیشتر نباشد، کمتر هم نیست اما در خصوص دستمزد پزشک تفاوتی قابل تامل وجود دارد.

دستمزد پزشک در مراکز خصوصی مانند درمانگاه ها و بیمارستان ها چه در ویزیت و چه در دستمزد اعمال جراحی، چند برابر بخش دولتی مجاز شناخته شده است و جای سوال است که چرا باید اینچنین باشد!؟

نکته دیگر اینکه بیمه های پایه یعنی سازمان های تامین اجتماعی و سلامت ایرانیان و خدمات درمانی نیروهای مسلح، در بخش دولتی ۷۰ درصد تعرفه سرپایی و ۹۰ درصد هزینه های بستری را تعهد می کنند و در بخش خصوصی که در همین شورای‌عالی بیمه برای آنها تعرفه ای بالاتر را مجاز نموده اند صرفا در سقف همان تعرفه دولتی را قبول دارند و پوشش هزینه های مازاد بر دولتی با بیمار یا بیمه های مکمل درمان است که معمولا هزینه این بیمه ها هم قابل توجه است.

درباره تبعات این تفاوت دستمزد یا تعرفه بین بخش خصوصی و دولتی و همچنین میزان افزایش تعرفه ها در سال ۱۴۰۳ در قسمت های بعدی صحبت خواهیم داشت.